হেৰাল মোৰ সপোন

"হেৰাল মোৰ সপোন" এটা নাম হব পাৰে নে ধৈ৷মনতে ভাবিলে ৰিপাই৷
ৰিপাব্লিকা নাৰ্জাৰী ৷লগৰবোৰে ইমান দীঘলীয়া নামটো মাতিবলৈ টান পাই কাটি বাচি ৰিপা থলে৷তাইও ৰিপাব্লিকা নামটো পাহৰিয়ে পেলাইছিল৷এম টেক কমপ্লিট কৰিব নোৱাৰিলে বেচেৰিয়ে৷এম টেকৰ দ্বিতীয় ষন্মাসিকৰ পৰীক্ষা  দি থাকোঁতেই দেউতাকৰ হঠাৎ  ষ্ট্ৰ’ক হোৱাৰ খবৰ পাই  পৰীক্ষালৈ যাবলৈ ওলোৱা ৰিপাই দৌৰাদৌৰিকৈ বাচ ষ্টেণ্ডলৈ ধাপলি মেলিছিল৷খুৰাকে খবৰ পঠিয়াইছিল তাইলৈ৷তাৰ পৰা চিধাই যোৰহাট অসামৰিক চিকিৎসালয়৷তাইলৈকে বাট চাই আছিল দেউতাক ৷পিয়াহ লাগিছে বুলি কলত চামুচখনতে পানী এচামুচ খোৱাই দিছিল৷পানীখিনি ডিঙি পাৰহৈ গৈ এটা অদ্ভুত শব্দ এটা হ'ল৷দেউতাকে চকুটো ধেলখুৱাই দিলে৷চিঞৰ বাখৰ লাগিল চাৰিওপিনে৷ডাক্তৰ নাৰ্ছ দৌৰি আহিল৷ঘৰৰ বাকী বোৰক কোৱা হৈছিলেই তৃতীয়টো এটেক আহিলে আৰু নাথাকিব৷তেওঁলোক সেইবাবেই সাজু আছিল৷এটা চেকেণ্ডৰ ভিতৰত দেউতাকক গোটেই মেচিনেৰ মাজত বান্ধি পেলোৱা হ'ল৷দেউতাকে সেই যে চকু মুদিলে মুদিলেই৷এসপ্তাহ তাই হাস্পতালৰ বাৰাণ্ডাত বহি থাকিল৷ৰাতিপুৱা মাত্ৰ প্ৰাতঃকৰ্ম্মখিনি কৰি গা ধুই ওচৰতে থকা কেন্টিন নামৰ চালি খনতে থিয়ৈ থিয়ৈ বন এটালৈ চাহ কাপেৰে গিলে৷তাৰ পিছত এবাৰ চকীত বহে এবাৰ থিয় হয় আকৌ গ্লাছেৰে ভিতৰলৈ উকিয়াই চাই৷কেতিয়াবা একেথৰে চাই উমান লব বিচাৰে দেউতাকে বাৰু লৰচৰ কৰিছে নেকি?দুপৰীয়া কেতিয়াবা ঘৰৰ পৰা পেহীয়েকে ৰুটি দি পঠিয়াই ৷অনিচ্ছাস্বত্বেও তাই তাকে খাই৷তাকো যেতিয়া পেহীয়েকে টিফিনটো পঠিয়াবলৈ হাস্পতাললৈ যোৱা মানুহ পায় সেইদিনা৷নহলে তাই আবেলিলৈকে চকীখনতে কলমটিয়াই কলমটিয়াই বহি থাকে৷গধুলীৰ আগে আগে ভোকত থাকিব নোৱাৰিলে আকৌ বন এটাই চাহকাপে খাইহি৷সেইকণ খাওঁতেও তাইৰ লৰালৰি কেনেবাকৈ তাই নাথাকোঁতে যদি দেউতাকৰ হুচ আহে৷এটেণ্ডেণ্ট নাথাকিলে হুৱাদুৱা লাগিব৷গতিকে এই কেইদিনমানহে দেউতাক ভাল হৈ গলেটো নেলাগেই কষ্ট কৰিব৷আৰু দেউতাকৰ কাৰণে তাই কিয়েইবা আজিলৈকে কৰিব পাৰিছে৷তাইক বিয়া দিয়াৰ আগতেই এম টেকটো কৰোৱাবলৈ মন আছিল দেউতাকৰ৷কিন্ত কি কৰিব তেওঁ৷সেইসময়তে ৰিপাৰ মাকৰ টান ৷ডাক্তৰে সময় বান্ধি দিছে আৰু মাত্ৰ কেইমাহমান৷কেণ্সাৰ বাঢ়ি গৈ হাওঁফাওঁত ধৰিছে৷তেওঁ নিজেও বুজি উঠিছিল কথাটো৷জীয়াই থাকোঁতে বিয়াখন চাই যাব বিচাৰিলে ছোৱালীজনীৰ৷দেউতাক সৈমান হোৱা নাছিল তাইক দিবলৈ৷তাই বুজাইছিল দেউতাকক ৷মাক তাৰ পিছত মাত্ৰ তিনিটা মাহ থাকিল৷আৰু ৰিপা স্বামীৰ ঘৰত ছয়মাহ৷স্বামীৰ যে আন কাৰোবাৰ সৈতে সমন্ধ আছে তাইক বিয়াৰ নিশাই কৈছিল৷তাই সমাজৰ ভয়ত,মাকৰ অসুখটোৰ ভয়ত ৰৈ গৈছিল দৰা বুলি কোৱা মানুহজনৰ ঘৰত৷তাৰ পিছতে মাক ধুকুৱাৰ আচিলালৈ তাইক থৈ যি গলহি তাইৰ দৰাজনে আৰু নিনিলে৷তাৰ পিছত কৰ্টলৈ নোযোৱাকৈয়ে মিউচুৱেলি চেপাৰেচনহৈ গৈছিল তাহাঁতৰ৷দেউতাকে মানি লোৱা নাছিল কথাটো৷তাই আকৌ বুজাইছিল দেউতাকক ৷অনাহুত হৈ কাৰোবাৰ জীৱনত ওলমি ৰোৱাৰ মানে নাই৷দেউতাক অৱশেষত মানি লৈ মৌন হৈ পৰিছিল৷এটা বছৰ লাগিল তাইৰ বিয়া নামৰ বিভিষিকাৰ পৰা ওলাই আহিবলৈ৷তাৰ পিছত চাকৰিৰ সন্ধান৷মনৰ পচণ্দৰ চাকৰি নাপাই দেউতাকৰ কথামতে এম টেকত এডমিচনটো লৈছিল৷
-আই চি ইউ বেড নং থ্ৰি এটেণ্ডেণ্টক ডাক্তৰে মাতিছে৷
হঠাৎ তাইৰ ভাবনাত যতি পৰে৷একেদৌৰে তাই আই চি ইউৰ দুৱাৰখনৰ কাষত থিয়হৈ ভিতৰলৈ উকিয়াই চালে৷দেউতাকৰ বিচনাখন খালীহৈ পৰি আছে৷অজান আশংকাত তাই কপি উঠিল৷পাহৰি তাই চেণ্ডেল নোখোলাকৈয়ে ভিতৰলৈ সোমাই গল৷বাহিৰৰ বিচনাখনতে কাৰোবাক শুৱাই থৈছে৷বগা বিচনা চাদৰেৰে মুৰৰ পৰা ভৰিলৈকে ধাকি ৰাখিছে৷এইবাৰ তাই দেউতাকৰ বিচনাৰ কাষলৈ খৰ খোজেৰে গৈ থিয় হ'ল৷কাষৰ ৰুগীজনৰ কিবা পৰীক্ষা কৰি আছে ডাক্তৰে৷
-মোক মাতিছিলে চাৰ
-হয়৷
তেওঁ তাৰ পৰা দুখুজ দুৱাৰৰ ফালে আগুৱাই গ’ল৷তাইয়ো লগেলগে গৈ থাকিল৷চকীখনত বহি সন্মুখৰ খনত তাইক বহিবলৈ দিলে৷
তাৰ পিচত শুনা নুশুনাকৈ ক’লে
-হি ইজ ন মৰ৷
তাইৰ বিকট চিঞৰ এটা মাৰি চকীৰপৰা পৰি যাবলৈ লওঁতেইই কাষতে থিয়হৈ থকা নাৰ্ছ গৰাকীয়ে ধৰি পেলালে৷লাহেলাহে তাই প্ৰকৃতস্হ হ'ল৷তাই দেউতাকৰ মুখখন চাবলৈ সাহস কৰিব পৰা নাই৷ধলংপলং খুজেৰে আই চি ইউৰ পৰা খুৰাকলৈ ফোন লগালে৷
-খুৰা নাই আৰু দেউতা৷সোনকালে আহক৷
ফোনৰ সিফালে খুৰাক মৌনহৈ যোৱা শুনি তাই ফোনটো লাহেকৈ কাটি দিলে৷
সেইদিনাৰ পৰা ৰিপাই সংগ্ৰাম কৰিছে৷দেউতাকৰ মুখাগ্নিয়ে তাইক ভিতৰি ভিতৰি টান হবলৈ শিকালে৷তাই ঘুৰি নগল এম টেক পঢ়িবলৈ৷তাৰ পিছত চাকৰিৰ অনুসন্ধানত তাই নামি পৰিল৷প্ৰথমে এটা কণ্ষ্ট্ৰাকচন কোম্পানীত এচিটেন্ট আৰ্কিটেক্ট ইঞ্জিনীয়াৰ হিচাবে৷লাহেলাহে ইটো কোম্পানীৰ পৰা সিটো কৰি কিছু কাম শিকি৷এতিয়া নিজৰ ববীয়াকৈ এখন কণ্ষ্ট্ৰাকচন ফাৰ্ম খুলি লৈছে তাই৷তাইৰ তলত এশ এম্প্লয়ীয়ে দিনে নিশাই কাম কৰি আছে৷নিজকে পাহৰি থাকিবলৈ  এনেকৈ কামত ব্যস্ত কৰি পেলাইছিল নিজক যে সময়বোৰ বছৰবোৰ কেনেকৈ বাগৰিছে গমেই নাপালে৷হঠাৎ লগৰ জয়িতাই তাইক বিচাৰি ওলিয়াইছিল৷তাইৰ সহযোগতে লগৰ বাকীবোৰক তাই আকৌ লগ পালে৷জয়িতাৰ পৰা শিকিলে কেনেকৈ ফেচবুক চলাব লাগে৷হুৱাটচ এপৰটো সৈতে নহলে নহয় বাবে তাই কামৰ সময়ত ব্যৱহাৰ কৰিছিল৷সেইবাবে ফেচবুকটো চলাবলৈ বিশেষ অসুবিধা নহল৷
দেউবাৰটোত একো কাম নাথাকে বাবে সেইটো দিন তাই নিজলৈ ৰাখে৷পুৱাই চাহ কাপলৈ বহিল তাই৷ডাটা খুলি দিয়াৰ লগেলগেই কিটিং কিটিংকৈ মেছেজ বক্সত মেছেজ সোমাব ধৰিলে৷ফেচবুকটো খোলাৰ পৰা তাইক এই মেছেজবোৰে বৰ আমনি দিয়ে৷আজি কিন্ত তাইৰ আমনি নালাগিল৷ফেচবুকটো খুলি কিয় জানো এটা বিশেষ নাম চাৰ্চ কৰি চাবলৈ মন গ’ল৷জয়িতাই শিকাইছিল কেনেকৈ চিনাকি মানুহবোৰক বিচাৰি চাব পাৰি ,কোনে কি কৰি আছে৷ওপৰৰ চাৰ্চ বাৰত মাৰিলে মুকুলানন্দ হাজৰিকা৷কেইবাজনো মুকুলানন্দ ওলাল৷হঠাৎ চকু ৰৈ গ’ল তাইৰ৷প্ৰফাইল ফটোখন দেখি ক্লিক কৰি অলপ দেৰি তভকমাৰি চাই ৰ'ল৷এগৰাকী মহিলাক বাউসীত ধৰি আছে৷বাকী ফটোবোৰ তাইৰ চাবলৈ মন নগল৷এতিয়াও কি মানুহটোলৈ টান থাকি গল নেকি? নিজকে সুধিলে তাই৷অথচ একোৱেইটো নাছিল তাহাঁতৰ মাজত৷অপমান কৰি খেদি দিয়াদি দিলে তাইক মানুহটোৱে৷অথচ বিয়াৰ আগতে তাইওটো সপোন দেখিছিল মানুহটোকলৈ৷তেওঁৰ বাৰু যি গৰাকীক ভাল পাওঁ বুলি কৈছিল তেওঁকেই বিয়া পাতিলে নেকি?তাইৰ কি ভুল আছিল৷আগতেই কথাষাৰ জনা হলে কেতিয়াও তাই বিয়াত নোসোমালেহেতেন৷
হেৰাল মোৰ সপোন বোলাটোৱে প্ৰথম দিনৰ পৰাই তাইক মুৰটো চোবাই আছে৷আজি এসপ্তাহে হাই হেল্লৰে ভৰাই থৈছে মেছেজ বক্স৷
তাই জয়িতাক কথাই কথাই কৈছিল কথাটো৷তাই খুব হাঁহিলে৷অ অ এনেকুৱা মক্কেল একোটা থাকেই এইবোৰত৷নিজকে আঁতৰাই  ৰাখিলেই হ'ল৷তাইও শলাগিছিল৷কিন্ত নামটোৱে আচৰিত কৰি ছিল তাইক৷হেৰাল মোৰ সপোন টাইপিং
আচৰিত ইমান দিনে ভাগৰি যে পৰা নাই৷কিটিং শব্দটোত তাই খুলি চালে মেছেজ বক্সটো
-ৰিপ্লাই কৰিবা কেতিয়াবা৷
কিবা এটা মায়া লাগিল তালৈ৷আয়ৌ দেহী বেচেৰা কি কাবৌ কৈ লিখিছে৷তাইও দিলে
-সুপ্ৰভাত
-হাই ৷কি কৰিছা ?লাণ্স কৰিলা৷
কথাখিনি দেখি খং এটা উঠি আহিল৷মনতে ভাবিলে অহ একেই পদুলিয়ে পদুলিয়ে ঘুৰি ফুৰা প্ৰজাতিৰ৷তথাপি নামটোৰ আকৰ্ষণতে ক’লে
-কওঁক৷
-ক’ত ঘৰ তোমাৰ?
-যোৰহাট
ভদ্ৰতাৰ খাটিৰত সুধিলে
-আপোনাৰ?
-গুৱাহাটী৷
গাৰ পৰা আঁতৰোৱাৰ উদ্দেশ্যে ক’লে
-আন্ধাৰৰ আৰালত নিজকে লুকুৱাই ৰাখে নেকি?
-ফেচবুকটো আঁৰ কাপোৰৰ মাজৰ হে৷সচাঁটো সকলোৱে লুকুৱাই থয়৷
-ভাৰ্চুৱেল জগতত সকলো অন্ধকাৰতে থাকে৷সকলো ছাঁয়াহে দেখিব৷আই এম ইউনিক৷
কি কব ভাবি নাপাই তাই অ বুলি কৈ থলে৷তাৰ পিচত লিখিলে
-সকলোৰে অন্ধকাৰ নহয়৷কিছুমানৰ খোলা কিতাপ ৷-কোৱা কথাহে খোলা কিতাপ৷বাস্তৱত নহয় কিন্ত৷তাৰ ভিতৰত মই অদ্বিতীয়
তাইৰ কিয়জানো জোকাবলৈ মন গল তাক
-অহ অদ্বিতীয়বোৰে মুখ লোকোৱাই ৰাখে?
-আমিহে ইউনিক৷আমি ৰিংকল নাধাকোঁ৷
-ধুনীয়া মানুহৰ কথাই সুকীয়া৷
-হয় নেকি?
-অসীমত যাৰ হেৰাল সীমাৰ ৰাইটাৰ কোন?
-মই বা আপুনি কোনো নহয়৷
খং উঠিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল ৰিপাৰ
-কাঞ্চন বৰুৱাৰ
-তেখেতৰ আচল নাম কি?
-এইটো বয়সত অলপ কথা পাহৰা হৈছোঁ৷
-মই এইবোৰ কিয় সুধিছোঁ জানে?
-নাজানোঁ
-ছদ্মনাম আক’৷নুবুজিলে?
-বুজিলোঁ
-এতিয়া কওঁক ৷প্ৰেমে সময় বুজে নে নুবুজে৷
-নুবুজে চাগে৷
-তেনে মই প্ৰেমত পৰিমেই চাগে৷মই বৰ প্ৰেমিক মানুহ৷
-কাৰ ?
-তোমাৰ আক’
-এই দুনিয়াত মানুহ বিচাৰি নাপালা?বাই ফৰ লাইফ৷
-ৰব না৷এনেকৈনো গুচি যায় নে কথা আধৰুৱা কৰি৷
-তুমি বয়সৰ সৈতে সংগতি ৰাখি কথা কোৱা নাই৷
-মই ভাল লাগিছে কাৰণেহে কৈছোঁ৷মইটো একো বেয়া ভাবিয়ে কোৱা নাই৷
তাৰপাছত তাই বাই বাই জনাই সেইদিনলৈ সামৰিলে৷তাই বিশেষ গুৰুত্ব নিদিয়া হ'ল৷কামৰ প্ৰেচাৰ কাঁহ জ্বৰ হৈ শৰীৰো গোলাঘটিয়া৷
   সেইদিনা গাটো ভাল তাইৰ৷হঠাৎ মেছেজ এটা ইনবক্সত সোমাল৷সেই একে সোপা মেছেজ প্ৰায় এশ জনে হাই,হেল্লো,কা কিক্ৰীছা দিছে৷
লাহে স্ক্ৰল কৰি তললৈ আহি থাকিল৷হেৰাল মোৰ সপোনৰ প্ৰায় ৬টা মান মেছেজ৷খুলিব নে  নুখুলিবকৈ ৰৈ গ’ল তাই৷নামটোৱেই বাৰেবাৰে বিচলিত কৰে তাইক৷তাইৰোটো একেই নাম হেৰাল মোৰ সপোন৷তাইৰোটো এতিয়া সপোন বুলিবলৈ একোৱেই নাই৷দেখা যাওক কি দিছে মনতে ভাবিলে তাই৷
-তোমাক নেপালে যে মই মৰি যাম৷
টিঙিচকৈ উঠিল৷বন্ধ কৰিবলৈ লৈ ৰৈ গ’ল তাই৷এটা হাঁহি চকুৰ পানী ওলিয়াব ধৰা ইমজি৷তাৰ পিছৰ শাৰী পঢ়ি গ’ল
-তেনেকৈ কম বুলি ভাবিছা যদি ভুল কৰিছা সোনজনী৷মই ইমান সহজে টেটুৰ পৰা সৰি পৰা মানুহ নহয় দেইবা৷বাৰু তুমি মোক প্ৰেম কৰিব নেলাগে নহয়৷মোকে কৰিব দিয়া৷ক’ত পাবা এনেকুৱা ফটুৱা মক্কেল কোৱা!
হাঁহি উঠিল এইবাৰ সচাই কি যে পগলা এটা ল’ৰা৷তাইও লিখি গ’ল
-৯৪৩৫৬৭২৩৪৫
আচৰিত হওক বুলিয়ে দিলে তাইৰ নম্বৰটো৷লুকাইচুৰকৈ থকাতকৈ কোন হয় দেখা যাওকচোন৷
লাহেকৈ তাই অফলাইন হৈ নিজৰ পেণ্ডি কাম খিনি ওলিয়াই ললে৷
   আজি কিছুদিনৰ পৰা তাই উত্তৰ গুৱাহাটীৰ প্ৰজেক্ট এটাৰ কামত আহি গুৱাহাটীতে বাহৰ পাতি আছেহি৷ইমান ডাঙৰ কম্পেনীয়ে তাইৰ দৰে সৰু কোম্পানীক কণ্সট্ৰাকচনৰ কাম দিছে গতিকে তাইৰ সম্পূৰ্ণ কামৰ অৰ্হতাখিনি জাহিৰ কৰা এইয়ে সোণালী সুযোগ৷মন প্ৰাণ লগাই কামত লাগিল ৰীপা৷কাম চলি থাকোঁতেই প্ৰজেক্ট হেডজনে এদিন পিলপিলীয়া ডেকা ইঞ্জিনীয়াৰ এজনক তাইৰ সৈতে চিনাকি কৰি দিলে
-পদ্মনাভ বৰুৱা৷এখেত আপোনাৰ সৈতে থাকিব৷মোৰ বন্ধুৰ ল’ৰা৷আপোনাৰ তলত থাকি অলপ কাম শিকিব৷
তাই পদ্মনাভলৈ চালে৷বয়স বৰ হোৱা নাই৷মুখত মিচিকিয়া হাঁহি এটা লাগি আছে৷সি ৰিপালৈ চাই কলে
-নমস্কাৰ৷
তাইও প্ৰতি নমস্কাৰ জনালে৷
তাইৰ কাষৰ চকীখনত তাক বহাৰ ব্যৱস্থা কৰি দিলে৷
কিছুদিনৰ পৰা তাই মন কৰিছে অফিচৰ কামত তলমুৰ কৰি থাকিলেই এহাল চকুৱে যেন তাইক অনুসৰণ কৰি থাকে অনবৰতে৷অস্বস্তিত তাই কামত মনোযোগ দিব নোৱাৰে৷তাই মুৰ তুলি ইফালেসিফালে চাই চকুহাল বিচাৰে৷সদায় তাইৰ চকুত পৰে পদ্মনাভে একেমনে পেঞ্চিলডাললৈ কিবাকিবি আঁকবাঁক কৰি আছে নহলে ফাইলত কিবা এটা বিচৰাত ব্যস্ত হৈ আছে৷তাহাঁত দুটাৰ বাদে কোঠালিটোত দ্বিতীয় ব্যক্তি বুলিবলৈ পিয়নজন নহলে কাষৰ কোঠালিটোৰ পৰা নৱনীতা নামৰ নতুনকৈ সোমোৱা ষ্টেন’ গৰাকী আহে৷তাই মন কৰিছে আজি কিছুদিনৰ পৰা নৱনীতা ঘনাই তাহাঁতৰ কোঠালিটোলৈ অহা হৈছে৷তাইও জানে নৱনীতাৰ আকৰ্ষণ ক’ত৷তাইও কথাটো নুবুজাৰ ভাও দিয়ে৷নৱনীতা কোঠালিটোলৈ সোমোৱাৰ লগেলগে তাই গম পাই৷এটা তীব্ৰ পাৰফিউমৰ গোন্ধ এটা নাকত লাগেহি৷এদিন ৰব নোৱাৰি সুধিয়েই পেলালে তাইক
-কি পাৰফিউম নৱনীতা?
-কেনেকুৱা লাগিল গোন্ধটো৷
-ভাল আক’৷কিন্ত মই আক’ মাইল্ড গোন্ধটোহে ভাল পাওঁ৷
-যেনে?
-ব’চ,কেলভিন ক্লেইন,ইটাৰনিটি৷
-বাহঃ !বা আপুনি বৰ চিলেক্টেড ভাল পাইটো৷
তাই মিচিকিয়াই হাঁহিছিল৷
দিনবোৰ পাৰ হৈছিল৷চকুহালৰ কথা পাহৰা কিন্ত নাছিল৷আজি এসপ্তাহ মান পদ্মনাভ অহা নাই অফিচলৈ৷ৰীপাই যেন অনুভৱ কৰিছে কৰ’বাত সেই তাইক অনুসৰণ কৰি থকা চকুহালো নাই যেন৷কেনেবাকৈ সেই চকুহাল পদ্মনাভৰ আছিল নেকি মনতে ভাবিলে ৰীপাই৷ধেইট তেৰি ! কি নো আবোলতাবোল সোপা ভাবি আছে৷সেই সৰু ল’ৰাটোৰ কথানো তেনেকৈ ভাবিব লাগে নে তাই৷কোনো খবৰ নিদিয়াকৈ হঠাৎ ল’ৰাটো ক’ত গলগৈ৷বৰ কৈ কথা নহলেও  ভালে আছা?প্ৰজেক্টৰ কাম কিমানদূৰ আগবাঢ়িছে ?ইত্যাদি দুই এটা কথাৰ বাহিৰে তাই তাক কথা কোৱাৰ সুবিধা কোনো দিন দিয়া নাই৷প্ৰায় সময়েই মৌনহৈ তলমুৰ কৰি নিজৰ কাম কৰি থাকে তাই৷তথাপি কিয় জানো কোঠালিটো বৰ খালী খালী লাগিছে৷
  আজিও ৰিপাই তলমুৰ কৰি টি স্কেল পাত আৰু ড্ৰাফটাৰ ডালেৰে বগা চাৰ্ট পেপাৰখনত কিবা এটা আঁকিবলৈ লৈ বাৰেবাৰে খেলি মেলি লাগিছে আজি৷হঠাৎ তেনেকুৱাতে তাইৰ নাকত কেলভিন ক্লেইনৰ গোন্ধ এটা লাগিলহি ৷সচকিত হৈ মুৰ তুলি চালে তাই৷সন্মুখত মিচিকিয়া হাঁহিৰে পদ্মনাভ৷কব নোৱাৰাকৈয়ে হাঁহি এটি বাগৰি আহিল উঁঠেৰে৷
অত’দিনে গহীনত থকা পদ্মনাভৰ মুখত দুষ্টালিভৰা হাঁহি৷আৰু ৰীপাৰ গালৰ ৰঙা আভাই বাৰেবাৰে তাইক তাৰ ওচৰত ধৰা পেলাই দিছে৷জোৰকৈ গহীন হবলৈ গৈ বাৰেবাৰে মুখৰ অভিব্যক্তি পৰিৱৰ্তন হৈছে তাইৰ৷পদ্মনাভে যেন পঢ়ি পেলাইছে তাইৰ মনটো৷
-মোক মিছ্ কৰিছিল ন?
তাই থতমত খালে
-না নাইটো ৷কোনে কোনে ক’লে?
-আপোনাৰ মিচিকিয়া হাঁহিটোৱে৷
ঠিকঠিক সিয়েই তেনেকৈ কয়৷তাই সন্দেহেৰে চালে তালৈ৷
-মই এনেকুৱা একেবাৰে এনেকুৱাকৈ কথা কোৱা মানুহ এজনক জানো৷মোৰ দৃঢ় বিশ্বাস সেইজন তুমিয়েই৷
-কোন মেম?কাৰ কথা কৈছে?
আচৰিত হৈ তাইৰ মুখলৈ চাই থকা পদ্মনাভৰ মুখখন দেখিলে কাৰো বুজাৰ সাধ্য নাই সি ঠিক মিছা মাতিছে নে সচাঁ৷
ৰিপাৰ লাগিল সি মিছা কোৱা নাই৷এইয়া তাইৰ ভ্ৰম৷
-চৰি চৰি৷কিবাহে কলোঁ৷
সি তাৰ হাতত অনা চাৰ্ট পেপাৰখন মেলি ধৰিলে তাইৰ সন্মুখত৷তাইৰ চকু কেইটা ডাঙৰ কৰি চালে৷খুটিয়াই খুটিয়াই পৰীক্ষা কৰি উঠি কব নোৱাৰাহৈ তাৰ হাতখন খপকৈ ধৰি কৈ উঠিল৷
-ঠেংকচ আ লট পদ্মনাভ৷আজি এক সপ্তাহ যুজি আছোঁ প্ৰজেক্টটো লৈ৷
পদ্মনাভৰ হাতখন তেতিয়াও তাইৰ হাতৰ মুঠিত৷আৰু পদ্মনাভৰ মুখত দুষ্টালিভৰা হাঁহি৷হঠাৎ তাৰ মুখৰ হাঁহি দেখি ৰীপাৰ যেন হুচ আহিল৷তড়িৎ বেগত তাৰ হাতখন এৰি দি সহজ হবলৈ তাই গলহেকাৰি এটা মাৰিলে৷
-মানে তুমিটো ছুটি লৈছিলা৷
-কামটোৰ কাৰণেই লৈছিলোঁ৷বাপৰে বহুত মাথা মাৰিব লগা হ'ল৷সেইদিনা ফোনত তুমি কাৰোবাক কোৱা শুনিছিলো তোমাৰ কাৰণে এইটো প্ৰজেক্ট এটা সপোন৷ সেইখিনি সময়ৰ পৰা তোমাৰ সপোন মোৰো  সপোন কৰি ললোঁ৷আৰু এইয়া তোমাৰ সন্মুখত ৷
সেইদিনাৰ পৰা পদ্মনাভে তাইক আপুনিৰ পৰা তুমি কবলৈ লৈছিল৷কেইবাবাৰো তাই তাক কবলৈ লৈ থমকি ৰৈছিল৷মোক আপুনিয়েই কবা ৷মই তোমাতকৈ বহুত ডাঙৰ হম৷কিয় জানো তাইৰ সেইষাৰ কথাকৈ তাৰ ওচৰত সৰু হবলৈ নিবিচাৰিলে৷লাহেলাহে বন্ধুৰ দৰে হৈ পৰিল পদ্মনাভ৷তথাপি কিন্ত ৰীপাই এটা ব্যৱধান ৰাখে তাহাঁতৰ মাজত৷আৰু দেউবৰীয়া দিনবোৰত তাই আগৰ দৰেই লেপটপটো লৈ কামৰ মাজেমাজে ফেচবুকটো উপভোগ কৰে৷বহুত দিনৰ পিচত কিয় জানো তাইৰ আজি "হেৰাল মোৰ সপোন"লৈ কিবা এটা লিখিবলৈ মন গ’ল৷
-কেনে আছা?বহুত দিন তোমাৰ কোনো খবৰ পোৱা নাই৷জানিম নেকি তুমি ক’ত কি কৰি আছা?
-আছোঁ দিয়া জীয়াই৷তুমিটো মই তোমাৰ প্ৰেমত পৰিছোঁ কলেই খং কৰা ৷কিয় মই কি তোমাক ভাল পাব নোৱাৰো নেকি কোনো দিনেই৷কি কৰিছোঁ সুধিছা?কিয় জানাইচোন কি কৰোঁ৷
আচৰিত হ'ল তাই৷
-মই জানো?কেনেকৈ?আচৰিত!
-কিয় ৰাতিপুৱাৰ পৰা তোমাৰ কাষতে থাকোঁতেও গম নাপালা!
-মানে?তুমি?পদ্মনাভ?
-হুৱাট!পদ্মনাভ?কোন?মই থাকোঁতে কোন সেইটো?
-ফাল্টু নবকিবা৷সচাঁ কোৱা৷তুমিয়েই পদ্মনাভ হয় নাই?
-তুমি মোক প্ৰেম কৰা নে পদ্মনাভক?
-মই যিটো কৈছোঁ তাৰ উত্তৰ দিয়া!
-ন ন ন ৱে৷মই তোমাৰ কোনো প্ৰেমিকক চিনি নাপাওঁ৷
-মোৰ কোনো প্ৰেমিক ফেমিক নাই৷মই মন কৰিছোঁ পদ্মনাভ আৰু ইউ য়েচ৷কি নাম কম তোমাক৷তোমাৰটো কোনো আচল নামেই নাই৷ছদ্মবেশী !একেই কথাকোৱাৰ ধৰণ কৰণ৷
-সেইয়া দেখিলা৷মই কৈছিলোঁ নাই৷তুমি মোৰ প্ৰেমত পৰিছাই৷সেইকাৰণে সকলোৰে মাজত মোক দেখা পোৱা৷
ৰিপাৰ এইবাৰ খং উঠি আহিল৷গম পালে ইয়াক কাবু কৰা সম্ভৱ নহব৷ই কোনো পধ্যেই স্বীকাৰ নকৰে সিয়েই পদ্মনাভ বুলি৷তাই ঘপকৈ অফলাইন হ'ল৷মনেমনে ভাবিলে পদ্মনাভক অলপ অনুসৰণ কৰিলেই কথাটো ওলাই পৰিব৷
 দিন বাগৰিল লাহেলাহে পদ্মনাভ আৰু সহজ হ'ল ৰিপাৰ লগত৷আগৰ দৰে ব্যৱধান নাই৷বন্ধুসুলভ ব্যৱহাৰ কৰে ৰীপাই৷তথাপিও মনৰ কোনোবা কোণত হেৰাল মোৰ সপোন ৰৈ গ’ল৷দেউবৰীয়া দিনটোত হেৰাল মোৰ সপোনৰ সৈতে দুই এটা গতানুগতিক কথা হয়৷তাইৰ মনৰ ভিতৰত চলি থকা প্ৰশ্নবোৰ জানিবলৈ নিদিয়াকৈ কথা হয় তাহাঁতৰ৷মাজেমাজে পদ্মনাভ আৰু হেৰাল মোৰ সপোন মিলি এটা মানুহ হৈ পৰে৷খেলিমেলি লাগি যায় তাইৰ৷আকৌ মনটো জোকাৰি পেলাই তাই৷হলেই যেনিবা একেটাই তাইৰ কি আহে যায়৷নিজলৈকে খং উঠি আহে অদৰকাৰী কথা কিছুমানত নিজকে জড়িত কৰি পেলোৱা কথাবোৰে৷লাহেলাহে তাই নিজকে গোটাই আনিলে সৰহ সময় নিজৰ প্ৰজেক্টৰ কামত লাগি থাকিল৷আনহাতে পদ্মনাভ সেই একে আগৰদৰেই ছাঁটোৰ দৰে তাইৰ ওচৰত তাৰ উপস্থিতিৰ সাব্যস্ত কৰি ইটো সিটো তাইৰ সন্মুখত যোগান ধৰি থাকিল৷কেতিয়াবা তাই খং কৰি উঠে পদ্মনাভক৷
-আমনি নেলাগে নে তোমাৰ৷মই তোমাক এভইদ কৰি আছোঁ অথচ তুমি বাৰেবাৰে তোমাৰ উপস্থিতি সাব্যস্ত কৰিছা৷তুমি নাভাবানে তুমি মোৰ জীৱনত অনধিকাৰ প্ৰবেশ কৰিছা৷
এইবাৰ যেন পদ্মনাভ কিছু আহত হ'ল৷থমকি ৰ'ল সি ৷তাই আৰু তালৈ বুলি অনা হাতৰ কফি দুকাপ কপি উঠিল৷অলপ মজিয়াত পৰিল৷অপ্ৰস্তুতবোধ কৰিলে সি৷কি কৰিব ঘুৰাই লৈ যাব নে কফি কাপ তাইৰ নে শেষবাৰৰ বাবে আগবঢ়াই দিব তাইলৈ৷সি লাহেলাহে আগবাঢ়ি গল৷তাইৰ কাষেৰে আগবাঢ়িগৈ ৱাচ বেচিনটোৰ কাষত থিয় হৈ দুইকাপ কফি বাকী দি টেপটো খুলি দিলে৷এইবাৰ মুখেৰে একো নকৈ এখুজ দুখুজকৈ তাইৰ কাষেৰে কোঠালিটোৰ পৰা ওলাই গ’ল৷সেইযে পদ্মনাভ গ’ল ওলাই তাৰ পিচত আৰু কোনেও নেদেখিলে অফিচলৈ অহা৷কোনেও নুবুজিলে পদ্মনাভৰ কি হ'ল৷ৰিপাক অসহায় কৰি এৰি গ’ল সি৷এবাৰ তাইক সুবিধা নিদিলে কিবা এটা কোৱাৰ৷আৰু ৰিপাই জানো তেনে কৰি সুখী হৈছিল৷কেতিয়াৰ পৰা যে পদ্মনাভ তাইৰ শয়নে সপোনে ঠাই লৈছিল তাই গম নোপোৱাকৈ তাই হিচাপ ৰখা নাছিল৷সি আঁতৰি গুচি গ’লত তাইৰ প্ৰতি মুহূৰ্তত তাৰ অভাৱ অনুভৱ হ'ল ৷অসহায় লাগিল তাইৰ ৷তাইটো কোনোদিনে কাৰো অন্তৰত দুখ দিব বিচৰা  নাছিল৷বিনাদোষত কিয় পদ্মনাভৰ দৰে লৰা এটাক তেনেকৈ কলে তাই৷সিটো তাইৰ পৰা কোনো দিনে একো আশা কৰা নাছিল৷মাত্ৰ ছাঁটোৰ দৰে থাকি তাইৰ কামত সহায় কৰাৰ বাদেটো কোনো দিন তাইক কোনো কথাত আমনি কৰা নাছিল৷কিয় তেনে কৰিলে তাই৷মানসিক অন্তদণ্ড হবলৈ ধৰিল ভিতৰত৷এসপ্তাহৰ পিছত তাই নিজেই ফোন লগালে পদ্মনাভলৈ
-দিছ নাম্বাৰ দাজ নত এক্জিষ্ট৷
আকৌ মাৰিলে তাই
-দিছ নাম্বাৰ দাজ নত এক্জিষ্ট৷
মানে পদ্মনাভক আৰু তাই কোনো দিনে লগ নাপাব৷কেতিয়াও তাক তাইৰ ব্যৱহাৰৰ বাবে দুঃখিত কথাষাৰ কি কোৱা নহব!তাই মনেমনে ঠিৰাং কৰিলে পদ্মনাভৰ নম্বৰ নিশ্চয় প্ৰজেক্ট হেডৰ লগত থাকিব৷তেখেতেই দেখোন তেওঁৰ বন্ধুৰ পুত্ৰ বুলি চিনাকি কৰি দিছিল৷তাই ফোন লগালে প্ৰজেক্ট হেড জনলৈ৷সিফালৰ পৰা সহাৰি পোৱাৰ লগেলগে একে উশাহে কৈ উঠিল তাই
-পদ্মনাভৰ কন্টেকত নাম্বাৰটো দিয়কচোন৷আগৰটো নাম্বাৰত কৰি কৰি পোৱা নাই তাক৷
-এনি প্ৰবলেম?
-নাই তেনেকুৱা একো বিশেষ নহয়৷প্ৰজেক্টটোৰ সমন্ধীয়া কিছু কথা৷
-সেইয়া দেখিলে মই সেইদিনা তাক কিমান বুজালো কামটো শেষ নোহোৱাকৈ ৰিজাইন নামাৰিবা৷সি ক’লে এইটো প্ৰজেক্টত আৰু তাৰ প্ৰয়োজন নহব৷সি দিব পৰাকৈ আৰু কেপাচিটি নাই বুলি কৈ ৰেজিগনেচন লেটাৰ দি গুচি গ’ল৷
-কিন্তু কলৈ?
-সেইটো মই সুধিবলৈ নহল মিছ ৰিপা৷
-তাক যোগাযোগ কৰাৰ কিবা উপায়?
-ফোন এটা কৰি চাব পাৰে৷
-কৰিছিলোঁ৷ফোনটো এৰি দিলি চাগে৷
-তেনেহলে যোগাযোগৰ আন উপায় দেখা নাই৷
-ঘৰৰ এড্ৰেছ?
-তাৰ দেউতাক আৰু মই একেখন গাঁৱৰ আছিলোঁ৷সেই সুত্ৰে মোক সি চিনাকি দিছিল বন্ধু পুত্ৰ হৈ৷দেউতাকহঁত গুৱাহাটীৰ মিৰ্জাৰ ফালে নিগাজীকৈ থাকিবলৈ লোৱাৰ কথা কৈছিল যদিও ব্যস্ততাত মোৰো সুধা নহল৷
-হব দিয়ক৷কেতিয়াবা লগ পালে জনাব৷
-হব বাৰু ৷
ফোনটো থৈ ৰিপাই শোকত ভাগি পৰিল৷ কব নোৱাৰে তাই কিহৰ বাবে  ইমান শোক অন্তৰত৷যদি তাৰ প্ৰতি কোনো দুৰ্বলতা নাছিল তেন্তে তাই তাক পুনৰ লগ পাবলৈ ইমান বিতত কিয় হৈছে৷অকল তাইৰ ব্যৱহাৰত দুখিঃত বুলি কবলৈয়ে নে?পগলাৰ দৰে তাই লেপটপটো মেলি ললে ৷চাৰ্চ বাৰডালত লিখি পেলালে "হেৰাল মোৰ সপোন"
পৰ্দাত জিলিকি উঠিল "দিজ কন্টেন্ট নট এভেইলেবল্"