মাতৰ যাদু
স্পৰ্শৰ যিদৰে মাহাত্ম্য আছে ঠিক তেনেদৰে মানুহৰ মাতত আছে যাদু৷এটা মাত শুনিয়েই কেতিয়াবা নেদেখাকৈ মানুহজনৰ সম্পৰ্কে ধাৰণা কৰি লব পাৰি৷সকলোৰে মাতটোত এক নিৰ্দিষ্ট বৈশিষ্ট্য থকাটো আকাংক্ষা কৰে ৷এগৰাকী মহিলাই নিজৰ এটা শুৱলা মাত হোৱাটো আশা কৰে৷আৰু এজন পুৰুষে বিচাৰে তেওঁৰ মাতটো গুৰুগম্ভীৰ আৰু গলগলীয়া হোৱা৷
মোক সৰুৰে পৰা মাতবোৰে আকৃষ্ট কৰি আহিছে৷আৰু হৃদয়ত এক আচুতীয়া আসন দখল কৰি আহিছে৷ সৰুতে জনা নজনাকৈ ৰেডিঅটোত শুনা বৰ্ণালী অনুষ্ঠানৰ চৈয়দ চাদ্দুলাৰ মাতটোৰ প্ৰেমত পৰিছিলোঁ৷দিনটো বাট চাই থাকো তেখেতৰ মাতটো শুনিবলৈ৷ৰেডিঅটো ডাঙৰকৈ লগাই মাৰ সৈতে আমি গোটেই কেইটা চাৰিওপিনে বহি লৈছিলোঁ৷
গানবোৰৰ ভিতৰত জয়ন্ত হাজৰিকাৰ মাতটোৱে মোৰ হৃদয়ত ঠাই পাই আহিছে৷মনটো উদাস হলে তেওঁৰ মাতে মোক সদায় সাহস দিয়ে৷তাৰ উপৰিও নব প্ৰজন্মৰ হাৰ্টথ্ৰব জুবিন আৰু পাপনৰ মাতত আছে সুকীয়া নিজস্বতা৷অৰিজিত সিংৰ নাম এইখিনিতে লবৈ লাগিব৷মোৰ জীৱনত তেওঁৰ মাতে সুকীয়া স্থান দখল কৰি থৈছে৷
সৰুতেই অমিতাভ বচ্চনৰ মাতৰ প্ৰেমত পৰিছিলোঁ৷
এবাৰটো মোৰ এনেকুৱা হৈছিল যে এটা অচিনাকি মাতৰ গৰাকীয়ে ভুল বসতে মাৰ ফোনত ফোন কৰিলে৷মানুহজনৰ কথাবোৰ ইমানেই গাম্ভীৰ্যপূৰ্ণ আৰু শুৱলা আছিল যে ইচ্ছা কৰিয়েই কথা বঢ়াইছিলোঁ মাতটো শুনি থকাৰ আচিলাত৷
আটাইতকৈ জুৰণি দিছিল মোৰ দেউতাৰ মাতটোৱে৷দেউতাৰ মাতষাৰ আছিল মোৰ হাজাৰটা দুৰ্যোগৰ সাহস৷
সকলোৰে মাতবোৰ ধুনীয়া শুনিছিলো ৷তাৰে মোৰ পঢ়ি থকা বিদ্যালয়ৰ শিক্ষয়িত্ৰী সকলৰ মাতবোৰ চকুমুদি কৈ দিব পাৰিম চাগে কোনে কৈছে৷কলেজ পঢ়োঁতে মোৰ প্ৰিয় বিশেষ চাৰ কেইজনৰ এষাৰ মাতে আজিও জীৱনপথৰ সাহস হৈ আছে৷শ্ৰদ্ধাৰে তেওঁলোকৰ মাতবোৰ মনিকুঠাত সাঁচি ৰাখিছোঁ৷
মোৰ জীৱনত বন্ধু বান্ধৱীৰ সহচাৰ্যই সদায় সাহস দি আহিছে৷তেওঁলোকৰ মাতষাৰে বহু সময়ত মোৰ নিৰস জীৱনৰ ৰসাল লগৰী হৈছে৷কেতিয়াবা বান্ধৱীৰ মাতষাৰত অভিভাৱকৰ সুৰে পথ প্ৰদৰ্শন কৰে৷
মৰাণ সকলৰ মাত কথাৰ সৰলতাই সদায় আকৃষ্ট কৰে ৷ঠিক তেনেকৈ কোচৰাজবংশী লোক সকলৰ ভাষাৰ মাৰ্ধুৰ্য্যই মোক বিশেষকৈ আকৃষ্ট কৰে৷নলবাৰী বৰপেটাৰ লোক সকলৰ শব্দবোৰত আচুতীয়া জুতি পাওঁ৷সুৰ আৰু কোৱাৰ ধৰণ মই বহুত চেষ্টা কৰিও নোৱাৰোঁ৷
গুৱাহাটীত থাকিবলৈ লোৱাৰ পৰা ইয়াৰ প্ৰায় সকল লোকৰ এটা বিশেষ ঠাচত কথা কোৱাৰ ভংগীয়ে মোক বিশেষ আনন্দ প্ৰদান কৰে৷মোৰ ল’ৰাক পঢ়োৱা এজন চাৰৰ মাতটোৰ আকৰ্ষণে ল’ৰাটোকে নহয় মোক লগতে মোৰ মানুহজনকো আকৃষ্ট কৰিছিল৷সেই মাতটো বাজি ৰৈ ছিল কাণত৷
মোৰ ক’ত সুৰীয়া মাতৰ বান্ধৱীক ফোনতে গান গাবলৈ ব্যতিব্যস্ত কৰোঁ৷এবাৰটো এজন ল’ৰাৰ মাতষাৰ শুনিয়েই প্ৰেমত পৰাৰ উপক্ৰম হৈছিল৷মোৰ জীৱনত মাতবোৰে মোক জীৱন যোৰা প্ৰাপ্তিৰ আনন্দ প্ৰদান কৰিছে৷মোৰ এগৰাকী বিশেষ বান্ধৱীৰ সুৰীয়া মাতষাৰে মোক এনেদৰে আকৃষ্ট কৰে যে বহু সময়ত মোৰ বিষাদবোৰ তেওঁৰ সৈতে পাতিলে বহু উপশম হোৱা যেন লাগে৷
সদৌ শেষত এই গোটেই প্ৰৱন্ধটোৰ আঁৰত আছিল মোৰ জীৱনৰ চৰম প্ৰাপ্তি মোৰ সেই বিশেষ বন্ধুজন৷যাৰ মাতষাৰ শুনিলে আপুনিও আকৃষ্ট হব৷নেদেখাকৈয়েই সেই বিশেষ বন্ধুৰ মাতটোৰ প্ৰেমত পৰিছিলোঁ৷সেই মাতটোৰ উৎসাহতেই এই গোটেই প্ৰৱন্ধটো যুগুত কৰি উলিয়ালোঁ৷নাজানো আন কাৰোবাৰ জীৱনত মাতে হৃদয়ত বিশেষ ঠাই লব পাৰিছে নে নাই৷কিন্ত মই এই ক্ষেত্ৰত নিজকে সদায় ধনী বুলি ভাবোঁ৷জীৱনৰ বিভিন্ন ধাপত এই মাতবোৰে জীয়ন দি থাকিব৷আৰু নিজকে তাৰ বাবে সদায় সৌভাগ্যবান বুলি ভাবো কাৰণ এই মাতবোৰে মোৰ জীৱন পথত সাহস হৈ থিয় নোহোৱা হলে আজিৰ মই জনীৰ সৃষ্টি নহলোঁ হেতেন৷সদায় তেওঁলোকৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতাত মোৰ মূৰদো খায় ৰব৷
স্পৰ্শৰ যিদৰে মাহাত্ম্য আছে ঠিক তেনেদৰে মানুহৰ মাতত আছে যাদু৷এটা মাত শুনিয়েই কেতিয়াবা নেদেখাকৈ মানুহজনৰ সম্পৰ্কে ধাৰণা কৰি লব পাৰি৷সকলোৰে মাতটোত এক নিৰ্দিষ্ট বৈশিষ্ট্য থকাটো আকাংক্ষা কৰে ৷এগৰাকী মহিলাই নিজৰ এটা শুৱলা মাত হোৱাটো আশা কৰে৷আৰু এজন পুৰুষে বিচাৰে তেওঁৰ মাতটো গুৰুগম্ভীৰ আৰু গলগলীয়া হোৱা৷
মোক সৰুৰে পৰা মাতবোৰে আকৃষ্ট কৰি আহিছে৷আৰু হৃদয়ত এক আচুতীয়া আসন দখল কৰি আহিছে৷ সৰুতে জনা নজনাকৈ ৰেডিঅটোত শুনা বৰ্ণালী অনুষ্ঠানৰ চৈয়দ চাদ্দুলাৰ মাতটোৰ প্ৰেমত পৰিছিলোঁ৷দিনটো বাট চাই থাকো তেখেতৰ মাতটো শুনিবলৈ৷ৰেডিঅটো ডাঙৰকৈ লগাই মাৰ সৈতে আমি গোটেই কেইটা চাৰিওপিনে বহি লৈছিলোঁ৷
গানবোৰৰ ভিতৰত জয়ন্ত হাজৰিকাৰ মাতটোৱে মোৰ হৃদয়ত ঠাই পাই আহিছে৷মনটো উদাস হলে তেওঁৰ মাতে মোক সদায় সাহস দিয়ে৷তাৰ উপৰিও নব প্ৰজন্মৰ হাৰ্টথ্ৰব জুবিন আৰু পাপনৰ মাতত আছে সুকীয়া নিজস্বতা৷অৰিজিত সিংৰ নাম এইখিনিতে লবৈ লাগিব৷মোৰ জীৱনত তেওঁৰ মাতে সুকীয়া স্থান দখল কৰি থৈছে৷
সৰুতেই অমিতাভ বচ্চনৰ মাতৰ প্ৰেমত পৰিছিলোঁ৷
এবাৰটো মোৰ এনেকুৱা হৈছিল যে এটা অচিনাকি মাতৰ গৰাকীয়ে ভুল বসতে মাৰ ফোনত ফোন কৰিলে৷মানুহজনৰ কথাবোৰ ইমানেই গাম্ভীৰ্যপূৰ্ণ আৰু শুৱলা আছিল যে ইচ্ছা কৰিয়েই কথা বঢ়াইছিলোঁ মাতটো শুনি থকাৰ আচিলাত৷
আটাইতকৈ জুৰণি দিছিল মোৰ দেউতাৰ মাতটোৱে৷দেউতাৰ মাতষাৰ আছিল মোৰ হাজাৰটা দুৰ্যোগৰ সাহস৷
সকলোৰে মাতবোৰ ধুনীয়া শুনিছিলো ৷তাৰে মোৰ পঢ়ি থকা বিদ্যালয়ৰ শিক্ষয়িত্ৰী সকলৰ মাতবোৰ চকুমুদি কৈ দিব পাৰিম চাগে কোনে কৈছে৷কলেজ পঢ়োঁতে মোৰ প্ৰিয় বিশেষ চাৰ কেইজনৰ এষাৰ মাতে আজিও জীৱনপথৰ সাহস হৈ আছে৷শ্ৰদ্ধাৰে তেওঁলোকৰ মাতবোৰ মনিকুঠাত সাঁচি ৰাখিছোঁ৷
মোৰ জীৱনত বন্ধু বান্ধৱীৰ সহচাৰ্যই সদায় সাহস দি আহিছে৷তেওঁলোকৰ মাতষাৰে বহু সময়ত মোৰ নিৰস জীৱনৰ ৰসাল লগৰী হৈছে৷কেতিয়াবা বান্ধৱীৰ মাতষাৰত অভিভাৱকৰ সুৰে পথ প্ৰদৰ্শন কৰে৷
মৰাণ সকলৰ মাত কথাৰ সৰলতাই সদায় আকৃষ্ট কৰে ৷ঠিক তেনেকৈ কোচৰাজবংশী লোক সকলৰ ভাষাৰ মাৰ্ধুৰ্য্যই মোক বিশেষকৈ আকৃষ্ট কৰে৷নলবাৰী বৰপেটাৰ লোক সকলৰ শব্দবোৰত আচুতীয়া জুতি পাওঁ৷সুৰ আৰু কোৱাৰ ধৰণ মই বহুত চেষ্টা কৰিও নোৱাৰোঁ৷
গুৱাহাটীত থাকিবলৈ লোৱাৰ পৰা ইয়াৰ প্ৰায় সকল লোকৰ এটা বিশেষ ঠাচত কথা কোৱাৰ ভংগীয়ে মোক বিশেষ আনন্দ প্ৰদান কৰে৷মোৰ ল’ৰাক পঢ়োৱা এজন চাৰৰ মাতটোৰ আকৰ্ষণে ল’ৰাটোকে নহয় মোক লগতে মোৰ মানুহজনকো আকৃষ্ট কৰিছিল৷সেই মাতটো বাজি ৰৈ ছিল কাণত৷
মোৰ ক’ত সুৰীয়া মাতৰ বান্ধৱীক ফোনতে গান গাবলৈ ব্যতিব্যস্ত কৰোঁ৷এবাৰটো এজন ল’ৰাৰ মাতষাৰ শুনিয়েই প্ৰেমত পৰাৰ উপক্ৰম হৈছিল৷মোৰ জীৱনত মাতবোৰে মোক জীৱন যোৰা প্ৰাপ্তিৰ আনন্দ প্ৰদান কৰিছে৷মোৰ এগৰাকী বিশেষ বান্ধৱীৰ সুৰীয়া মাতষাৰে মোক এনেদৰে আকৃষ্ট কৰে যে বহু সময়ত মোৰ বিষাদবোৰ তেওঁৰ সৈতে পাতিলে বহু উপশম হোৱা যেন লাগে৷
সদৌ শেষত এই গোটেই প্ৰৱন্ধটোৰ আঁৰত আছিল মোৰ জীৱনৰ চৰম প্ৰাপ্তি মোৰ সেই বিশেষ বন্ধুজন৷যাৰ মাতষাৰ শুনিলে আপুনিও আকৃষ্ট হব৷নেদেখাকৈয়েই সেই বিশেষ বন্ধুৰ মাতটোৰ প্ৰেমত পৰিছিলোঁ৷সেই মাতটোৰ উৎসাহতেই এই গোটেই প্ৰৱন্ধটো যুগুত কৰি উলিয়ালোঁ৷নাজানো আন কাৰোবাৰ জীৱনত মাতে হৃদয়ত বিশেষ ঠাই লব পাৰিছে নে নাই৷কিন্ত মই এই ক্ষেত্ৰত নিজকে সদায় ধনী বুলি ভাবোঁ৷জীৱনৰ বিভিন্ন ধাপত এই মাতবোৰে জীয়ন দি থাকিব৷আৰু নিজকে তাৰ বাবে সদায় সৌভাগ্যবান বুলি ভাবো কাৰণ এই মাতবোৰে মোৰ জীৱন পথত সাহস হৈ থিয় নোহোৱা হলে আজিৰ মই জনীৰ সৃষ্টি নহলোঁ হেতেন৷সদায় তেওঁলোকৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতাত মোৰ মূৰদো খায় ৰব৷
No comments:
Post a Comment